|
strona główna
>gazetka nr 1
>gazetka2>gazetka3
Na nowo
Pani Wiosna
|
Wiosną codziennie rano |
Wiosno, wiosno |
|
kłujące słońce kwitnie. |
droga pani |
|
roślinność zaczyna swój bal życia, |
niech już pani nie odchodzi. |
|
na którym każda, wykwitnie odziana
roślinka, |
Niech już pani pozostawi |
|
chciałaby być królową. |
słońce w złocistej łodzi |
|
W porze życia rodzę się na nowo. |
na błękitnych falach nieba. |
|
|
Niech już z nami tu |
|
Przemek Mateusiak |
zostanie pani. |
|
|
Niech zostawi |
|
|
śpiew podniebny ptaków. |
| |
Niech zawiśnie tu na zawsze |
| |
zieleń, trawa, drzewa, krzaki. |
|
|
|
Wiosna |
| |
|
Przychodzi radosna |
|
i swym uśmiechem |
|
otula nasze serca. |
|
Słońce wypuszcza |
|
śmiałe promienie, |
|
i pnącym kwiatom |
|
zapala pąki. |
|
Poruszający śpiew ptaków |
|
porwał moje serce |
|
i uniósł pod błękitne |
|
niebo. |
|
Marta Marciniak |
| |
|
|
|